Het is weer bijna kerstfeest,
"Wat gezellig," zegt menigeen,
Maar jij bent weer alleen,
Al jaren is dit nu zo geweest.
De uren kruipen langzaam voort,
De klok slaat zijn slagen,
Voor jou zijn dit van die donkere dagen,
Vandaag was er voor jou geen enkel woord.
Visites zijn er niet geweest,
Eenzaam zit je aan tafel te eten,
Door menigeen ben je vergeten,
Je hebt slechts één kaart, die je nog maar eens leest.
Je denkt terug aan het verleden,
Dat het toen heel anders ging,
Maar ook dat is slechts herinnering,
Je bent somber en moegestreden.
Zullen wij hier eens aan denken,
En dat het niet bij denken bleef,
Maar dat je ook die ander wat aandacht geeft,
Het doet zo goed wat liefde te schenken.
Wat wij gedenken, is toch vrede?
En het Kind dat op aard werd geboren,
Kwam voor een wereld die in schuld was verloren,
Denk aan je naaste, dit is een bede.
Dit geldt voor jou, maar ook voor mij,
Breng in iemands leven wat zonneschijn.
Het is maar een gebaar, de moeite klein,
En toch maakt het die ander zo blij.
Zo aan het einde van dit stuk,
Wil ik u, jou en alle mensen,
Gezegende kerstdagen wensen,
En voor het nieuwe jaar heel veel geluk.

Dit gedicht is ingezonden door

Volgende kerstgedicht: De wijzen uit het oosten
Vorige kerstgedicht: Kerstmis