Het hoofdpersonage drinkt graag welterusten thee,
Ja, ze is vreselijk naïef,
En schreef na elke onbereikte liefde een afscheidsbrief.
Ja, het muurbloempje krijgt opeens een spannend leven.
Of is de neprelatie dan toch maar voor heel even?
Ja, de player blijkt toch een perfecte jongen te zijn,
In het begin leek dit maar schijn.
Ja, zo kan ik nog wel even doorgaan,
Ze durfde echt niet van de skibaan.
Maar de bottom line is: ik ben gevallen voor de charmes van dit boek,
Ik was toch wel geschrokken van je kerstbezoek.
Dit gedicht is ingezonden door Amelie
Volgende kerstgedicht: Er was eens een vork
Vorige kerstgedicht: Welnu, de grote dag is aangebroken