De tijd is weer aangebroken dat de kaarsjes weer gaan branden.
Haastig lopen mensen over straat, volle tassen in hun handen.
Ik mis het gevoel,
Misschien weet je niet wat ik bedoel.
Eigenlijk mis ik jou, kleine sterke vrouw.
Door jou komt het dat ik eigenlijk zo van kerstmis hou.
Maar zonder jou is het niet een geheel.
Lieve mama, ik hield van jou zoveel!
Ik weet, het is goed zo, het ging niet meer conditioneel.
Nu is er geen kerstontbijt, geen ochtendritueel.
Lieve mama, maar zonder jou is het toch niet een geheel!
Waardering: 7.47 met 119 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Moos
Volgende kerstgedicht: Na menig heen en weer gemail
Vorige kerstgedicht: Hoopvolle Kerst