Het was een witte kerstdag,
Alles leek mooi te zijn,
Maar diep in je deed het pijn.
Dit gevoel hier was onbeschrijfbaar,
Het leek wel of ik lag op een gevoelige snaar.
Toen ik jou eindelijk kon horen,
Ging mijn concentratie verloren.
Opeens lag ik in een zwarte kamer,
En ging alles een stuk langzamer.
Opeens was er een fel licht,
Bedenk zelf eens hoe het eindigt, mijn gedicht.
Waardering: 10 met 1 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Nienke
Volgende kerstgedicht: Ik, de Kerstman zocht voor Cor een presentje
Vorige kerstgedicht: Goedenavond