Dat het licht bracht in de wereld voor vijand en voor vrind.
De mensheid hier op aarde begreep zijn missie niet,
Hij werd door sommigen bejubeld, maar was voor anderen hypocriet.
Geboren om te sterven? Al aan een houten kruis.
Het kruishout schoot al wortel, Hijzelf ging terug naar huis.
Hij stond er naar te kijken, hoe de mensheid ging tekeer,
Zijn lichaam werd vernietigd, doch niet zijn eer en leer.
En nu tweeduizend jaar later komt bewustwording tot groei.
De wortels van Zijn kruishout brengen alles weer tot bloei!
Dit gedicht is ingezonden door
Volgende kerstgedicht: Kerst is heel fijn
Vorige kerstgedicht: In de Kerstnacht geboren