Het zalige Kerstfeest staat weer voor de deur,
In ieder huis is er een gezellig interieur.
Op internet is de kerstwedstrijd in vlam en vuur,
Gedichten schrijven, op dat vlak ben ik maar een amateur.
Een feestje bouwen begint met een beetje likeur,
Daarvan krijgen de mensen een goed humeur.
Op straat branden lichtjes, een decor met een rode kleur,
En om de hoek staat een klein meisje, ze ruikt naar zwavelgeur.
Opeens dacht ik aan een triest sprookje,
Dat ging over een meisje met haar laatste zwavelstokje.
Er zijn zoveel hongerige mensen buiten in de kou,
Mijn feestelijke illusie verdwijnt zo gauw.
Ik ben nog altijd onder invloed van de schok,
Ach, was ik maar een fee met een toverstok.
Dan gaf ik iedereen een warme slok,
En huurde voor hen de beste chefkok.
Mijn wensen verdwijnen als een smeltende sneeuwvlok,
Voor het eerst heb ik de Kerstman vervloekt,
Omdat hij alleen maar kwam met een knuppelstok!
Hij gaf hem aan mij, waarna hij stilletjes vertrok.

Dit gedicht is ingezonden door

Volgende kerstgedicht: Elke dag kom ik wel een engeltje tegen
Vorige kerstgedicht: Waarom hebben sommige mensen geen eten