De stille dagen komen eraan,
Het is tijd om even stil te staan,
Bij de mensen die het moeilijk hebben,
Zij kunnen Kerst niet samen vieren,
Die door de straten rond zwieren,
Die geen brood hebben om te eten,
En wij maar klagen over wat wij opeten.
Kerstfeest vier je samen met familie en vrienden,
Maar niet iedereen kan dat,
In sommige landen is er oorlog,
Die mensen hebben een groot hart,
Want die weten hoe het voelt als je je familie kwijtraakt.
Waarom moesten zij dat nou weer beleven?
Pesten, een woord van 6 letters, begin er niet aan,
Heb je er ooit bij stilgestaan?
Je doet er iemand mee pijn,
Dat vindt niemand fijn.
Kijk om je heen,
Wie blijft er meestal alleen?
Wijs niet, noem geen naam.
Denk aan wat die persoon heeft meegemaakt.
Dit is niet de enige, er zijn er meerdere,
Over de hele wereld gebeurd het,
Ik los het niet meer op, Juf Annet,
En Meester Robert ook niet.
Want nu doen we het niet meer,
Ik hoop dat je nu inziet,
Dat pesten pijn doet,
Maak ieder jaar een nieuwe start,
Begin aan je oude of nieuwe dromen,
Laat het leven op je afkomen,
Heb lief, bewonder en geniet,
Meer dan dit leven heb je niet.
Dit gedicht is ingezonden door Lala Leonora
Volgende kerstgedicht: Wat was 2015 toch een bijzonder jaar
Vorige kerstgedicht: Nou, daar zit je dan te wachten met alle smart