Onze Ans is een dame van stand.
Al lang voordat zij bij Accoord was aanbeland.
Ze wil graag een paar centen sparen voor een nieuw onderkomen.
Ze lag redelijk op schema voor haar toekomstdromen,
Totdat haar auto last kreeg van een aantal rare symptomen.
Geluk bij een ongeluk stond haar auto in Oldenzaal achter de slagbomen.
De auto stond nu dus wel veilig en gelukkig kende ze nog een goede automonteur.
Hij bleek niet alleen verstand te hebben van auto's hij was tevens een goede sperma donateur.
Ansje is zeer relaxed.
Volgens de kerstman is ze zelfs een beetje oversekst.
Ans maakt na jaren nog altijd indruk op mensen.
Ze gaat dan ook nog af en toe naar de watermensen.
Jazeker, ze gaat dan een weekend naar Zeeland.
Want waar mensen zijn, dat vindt ze interessant.
De auto is niet altijd meer een zekerheid dus gaat ze nu eerste klas met de trein,
Richting ex schoonfamilie, oftewel haar privédomein.
Waar ze weer volop kan genieten van de kustlijn.
Maar eenmaal terug op kantoor is het soms ook net een zwijn.
Nu ze dit voorleest heeft ze vast geen schuldbewustzijn.
Ans denkt immers alleen in termen als knalfestijn.
Bij de galerie weten ze niet wat ze horen als Ans naar de wc gaat.
Inderdaad, een dikke scheet en dat verwacht je niet van iemand van het secretariaat.
Eenmaal buiten met haar eigen collega begint de wanhoopsdaad.
Een bombardement dat zelfs buiten nog schadelijk is voor onze schilderijenvoorraad.
Ja, het is wat, je bent gewoon betrapt op heterdaad.
Hopelijk denk je niet bij de geluiden van deze scheten: "Ik heb een nieuwe speelkameraad."
En als je zelf niks hoort, wordt het echt tijd voor een hoorapparaat.
Zo niet, pas dan maar op, anders sta je vandaag of morgen ook nog op straat!
Dit gedicht is ingezonden door Naaien
Volgende kerstgedicht: Inmiddels ben je alweer voor het vijfde jaar in Amsterdam
Vorige kerstgedicht: Lieve Lotte