Ik sprong uit mijn bed, licht als een veertje,
Wiegde de dag heuglijk in, met mijn heertje.
Ik wapperde jolig als wasgoed,
En 't was goed, het kon niet beter.
Ik kon de schittering van de sterren beamen,
We tuurden naar de hemel, te samen.
Ik smulde van je snoeperige woorden en het kon niet op,
Melkchocolade toetjes en groetjes van drop!
Ik schreide dagen later rivieren vol kommer en leed,
En ik wist dat het je speet en je beter vermeed.
Ach, ik fonkelde toch even en was licht als een pluim,
Geen andere minnaar zoog zoiets zoet uit zijn duim.

Waardering: 1.62 met 29 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Emy

Volgende kerstgedicht: Ik ben blij
Vorige kerstgedicht: Kerst vieren is leuk