Komt de kerst weer met vrede, dat heb ik elke keer ervaren.
Vergeten worden dan de dingen die pas ons hart nog raakten,
Waarvoor mensen uren demonstreerden en mensen anderen voor rotte vis uitmaakten.
Elk jaar weer hetzelfde, vergeten worden met de kerst,
Honger, aanslagen en overledenen worden deze dagen uit de gedachten geperst.
Ik denk met deze dagen aan soldaten in bijvoorbeeld Irak,
Die daar met gevaar voor eigen leven het land verdedigen in het legerpak.
Ik denk aan de mensen die vielen door zinloos geweld,
En aan de honger in de arme landen, hoe het daarmee is gesteld.
Als ik weer zit te schransen aan het mooie kerstdiner,
Denk ik aan al die hongerige kindertjes, met een droog broodje zijn ze al tevree.
De mens is weer egoïstisch, kwaad maak ik me om de mensen,
Die de garnalen vergeten zijn,
Dan denk ik aan de overledenen en de mensen eromheen en de pijn.
Kerst is niet meer wat het was toen ik nog een kleine jongen was.
Kerstontbijt, diner en pakjes uitpakken, totdat ik de kranten las.
Kerst is voor mij een moment om even stil te blijven staan,
Bij een wereld die nooit meer verandert en is gedoemd om naar de klote te gaan.
Waardering: 3.25 met 4 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Ton
Volgende kerstgedicht: Ik ben Madelon en ik wil je wat vertellen
Vorige kerstgedicht: Eenzame kerst