Aan die kerstgedachte, wat ik ook probeer.
Iedere ochtend dat ik wakker lig,
Voel ik mij schuldig.
Aan de mensen, die het beter,
Hebben dan mij, iedere meter,
Tast ik af op mijn onschuld,
Maar alleen bereik ik niets, ik heb teveel ongeduld,
Maar samen, samen staan we sterk.
Actie en reactie, zoals dat in vuurwerk.
Deze kerstgedachte, het niets kunnen ondernemen syndroom,
Blijft maar door mijn hoofd dwarrelen als een afgebrande kerstboom,
Maar één ding is zeker, en dat is die van kerstavond.
De kerstgedachte of wapenstilstand, bestond,
Maar nu is alles anders, maar bedenk,
Hoe het vroeger was, dat geschenk.
Waardering: 3.5 met 24 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Jaap
Volgende kerstgedicht: Eenzame kerst
Vorige kerstgedicht: Met kerst is er de kerstman