Met mijn vriendinnen heb ik amper de oude draad opgepakt.
Mijn cavia is de pijp uit,
Ik mis hem en zijn piepende geluid.
Tot op de dag van vandaag,
Ben ik de laatste die zich zielig gedraagt.
Ik ben sterk en en niet onzeker,
Alles kan ik aan, ook een hartenbreker.
Hij, jij of zij kan mij niet kapot maken,
Vanaf nu kan ik niks meer kwijtraken.
Ik ben nu 100% mezelf,
Ik ben degene die de wereld verandert.
Dit gedicht is geschreven door jullie Kerstelf.
Waardering: 5.5 met 2 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Desie
Volgende kerstgedicht: Kerstgedachte
Vorige kerstgedicht: Liefde duurt niet lang